ที่มาของแคชเมียร์

แคชเมียร์มีถิ่นกำเนิดจากที่ราบเอเชียที่ห่างไกล หนาวเย็นและแห้งแล้งที่สุด – ทางตอนเหนือของเทือกเขาหิมาลัย และอพยพไปพร้อมกับคนเลี้ยงสัตว์ชาวจีนไปยังมองโกเลียในและจังหวัดทางตอนเหนือของจีนระหว่างศตวรรษที่ 11 ถึง 13 เมื่อผู้นำมองโกเลียกุบไลข่านและเจงกิส ข่านสร้างอาณาจักรในเอเชียของพวกเขา ในเวลานั้น แคชเมียร์ค่อยๆ เข้าสู่เส้นทางการค้ากับตะวันตก แต่ก็ยังหายากมากแทบไม่ปรากฏในบันทึกประวัติศาสตร์ตะวันตกเลย

ในแหล่งโบราณคดีเมโสโปเตเมียพบเครื่องมือที่ใช้สำหรับตัดขนแกะเมื่อ 2,300 ปีก่อนคริสตกาล และผ้าแคชเมียร์ถูกพบในซีเรียตั้งแต่ราวปี ค.ศ. 200 แต่ไม่มีบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรเกี่ยวกับแคชเมียร์ก่อนศตวรรษที่ 16แต่มีหลายตำนานเกี่ยวกับแคชเมียร์ ที่มีชื่อเสียงที่สุดคือการบุของหีบพันธสัญญา (กล่องที่โมเสสวางบัญญัติสิบประการในพระคัมภีร์ไบเบิล) ทำจากแคชเมียร์ว่ากันว่าแคชเมียร์เคยใช้ในกรุงโรมโบราณเพราะความรักของขุนนางแห่งอาณาจักรโรมันขึ้นชื่อว่าเป็น “ราชาแห่งผ้า”

ในสมัยราชวงศ์ถังของประเทศของเรา ผ้าขนสัตว์แคชเมียร์ที่ทอจาก "ขนชั้นใน" (กำมะหยี่) เนื้อละเอียดและนุ่มของแพะเรียกว่า "สีน้ำตาลกำมะหยี่" ซึ่งมีน้ำหนักเบาและอบอุ่น และเป็นที่รักของผู้คนอย่างมากหนังสือ "วัตถุแปลกปลอมจากสวรรค์" ในสมัยราชวงศ์หมิงยังอธิบายถึงวิธีการผลิตผ้าแคชเมียร์ด้วย: "ดึงผ้ากำมะหยี่" ด้วยนิ้ว จากนั้น "ขึงด้ายและทอผ้ากำมะหยี่สีน้ำตาล"

แคชเมียร์ได้รับความสนใจในโลกตะวันตกเป็นครั้งแรกเนื่องจากไหล่แคชเมียร์ในแคว้นแคชเมียร์ที่มีชื่อเสียงของอินเดียชื่อภาษาอังกฤษของแคชเมียร์ยังเรียกโดยตรงว่าแคชเมียร์ในช่วงเวลานี้และยังใช้มาจนถึงทุกวันนี้

ในศตวรรษที่ 15 เมืองแคชเมียร์ถูกปกครองโดยจักรพรรดิมองโกล Zanul Abidir ซึ่งเป็นที่รู้จักในด้านการส่งเสริมศิลปะและวัฒนธรรมอย่างจริงจังความหลงใหลในการรวบรวมศิลปินและวัสดุที่ยิ่งใหญ่ที่สุด Abidir เชิญศิลปินและช่างทอ Turkestan ที่มีทักษะมาทอไหล่ให้เขาโดยใช้แคชเมียร์นำเข้าจากทิเบต ส่งผลให้ไหล่ที่หรูหราและอบอุ่นที่สุดถือกำเนิดขึ้น

ไหล่ที่มีราคาแพงและฟุ่มเฟือยเหล่านี้สงวนไว้สำหรับกษัตริย์และราชินีแห่งแคชเมียร์และกลุ่มพระสงฆ์ทิเบตเพื่อขับไล่ความหนาวเย็นเมื่อพวกเขานั่งสมาธิในกลุ่มศาสนานี้ วลี "เดินเข้าไปในความอบอุ่น" ใช้เพื่ออ้างถึงพิธีกรรมในการเตรียมตัวก่อนทำสมาธิและสวดมนต์โดยเฉพาะ

ไหล่ที่มีชื่อเสียงทั่วเอเชียนี้เป็นสินค้าส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของแคชเมียร์และเป็นความภาคภูมิใจของชาติของช่างทอท้องถิ่นการทำไหล่แบบนี้เป็นกระบวนการที่ยาวนานและลำบาก เพียงพอที่จะทำให้ครอบครัวชาวแคชเมียร์ยุ่งตลอดฤดูหนาวพวกเขานำเข้าขนแกะดิบจากคนเลี้ยงแกะในทิเบต จากนั้นจึงนำขนแกะหยาบ ทราย และหนามออกด้วยมือ จากนั้นจึงเริ่มปั่นด้าย ย้อมสี และทอไหล่ด้วยการออกแบบที่ประณีตเมื่อทอแล้วจะมีธรรมเนียมว่าผ้าคาดไหล่จะมอบให้เจ้าสาวเป็นของขวัญล้ำค่าในวันแต่งงานตามธรรมเนียมแล้ว เพื่อเป็นสักขีพยานในความประณีตและความงามที่ไม่มีใครเทียบได้ ไหล่ดังกล่าวจะสวมผ่านแหวนแต่งงานเพื่อนำความโชคดีมาให้